მეტი ჰემანგიოსარკომის შესახებ - სრულად შემოწმებული

2024 ავტორი: Daisy Haig | [email protected]. ბოლოს შეცვლილი: 2023-12-17 03:10

მე მივიღე რამდენიმე კითხვა გასული კვირის პოსტის საპასუხოდ ძაღლებში ჰემანგიოსარკომის შესახებ. მეგონა, აქ ყველას ერთად მივმართავდი.

1. არსებობს ჰემანგიოსარკომის პოვნის რაიმე (არაინვაზიური) გზა კლინიკური ნიშნების არსებობამდე? არსებობს რაიმე დახვეწილი, რომელიც შეიძლება ნახავ იყოს?

კლინიკური ნიშნების განვითარებამდე ძნელია დიაგნოზი ჰემანგიოსარკომისა. საუკეთესო, პრაქტიკული ვარიანტია ასაკოვანი ძაღლების მოყვანა წელიწადში ორჯერ ვეტერინართან ველნესი შემოწმების მიზნით. ფიზიკურმა გამოკვლევამ და ლაბორატორიულმა სამუშაოებმა შეიძლება მიუთითონ პრობლემები სიმპტომების წარმოქმნამდე. ულტრაბგერითი არის ყველაზე მგრძნობიარე საშუალება მუცლის ან გულში მცირე სიმსივნეების ასაღებად, მაგრამ მე ამას არ გირჩევდი, როგორც სკრინინგის ტესტი (ანუ აშკარად ჯანმრთელ ცხოველებზე გამოსაყენებლად). ჰემანგიოსარკომისთვის შესაძლებელია სისხლის ტესტი, მაგრამ ისევ და ისევ, ის არ არის რეკომენდებული ძაღლებზე, რომელთაც არ აქვთ კლინიკური ნიშნები. უფრო მეტიც, მას შეუძლია მონაწილეობა მიიღოს ამ დაავადების დიფერენცირებაში სხვათაგან, რომლებსაც აქვთ მსგავსი სიმპტომები.

ყველაზე ადრეული, ყველაზე დახვეწილი ნიშანი ძაღლებში ჰემანგიოსარკომასთან არის წყვეტილი ლეტალგია მცირე სისხლდენის გამო, რომელიც თავისთავად წყდება. სამწუხაროდ, თითქმის ყველა ძაღლს აქვს ეს სიმპტომი ცხოვრების გარკვეულ მომენტში, ამიტომ ეს არ არის ძალიან განმასხვავებელი.

2. განსხვავდება ჰემანგიოსარკომის მიმდინარეობა კატებში?

ფელინის ჰემანგიოსარკომა კატების იშვიათი ნეოპლაზმაა და დიაგნოზირებულია მხოლოდ 3 – დან 18 145 ნეკროპსიაში, რომელიც ჩატარდა 11 წლის განმავლობაში… როგორც წინა მოხსენებებში, მოცემულ კვლევაში არ გამოვლენილა ჯიშის ან სქესის მიდრეკილება და კატების უმეტესობა საშუალო ასაკის იყო. პირველადი დიაგნოზის დროს ასაკოვან ცხოველებამდე.

მიუხედავად იმისა, რომ ჰემანგიოსარკომის სპეციფიკური ეტიოლოგია კარგად არ არის გასაგები, თავის არეში კანის დაზიანების (კონიუნქტივის ჩათვლით), მუწუკისა და ყურების გავრცელება იწვევს ულტრაიისფერი გამოსხივების ზემოქმედებას და ადგილობრივი პიგმენტაციის მახასიათებლებს პოტენციურ განპირობებელ ფაქტორებად.

ქირურგიული ამოკვეთა იყო მკურნალობის ძირითადი მეთოდი, რომელიც გამოიყენება კანისა და კანქვეშა ჰემანგიოსარკომის დროს მოცემულ კვლევაში

წინამდებარე კვლევის შედეგებმა მიუთითა, რომ კატებში (კანში ჩართული) და კანქვეშა (კანის ქვეშ არსებული ქსოვილების ჩათვლით) ჰემანგიოსარკომა შეიძლება უფრო ხშირად გვხვდებოდეს, ვიდრე ვისცერული (მუცლის ან გულმკერდის არეში დიდი ორგანოს მონაწილეობით) ჰემანგიოსარკომა. ძაღლის ჰემანგიოსარკომის მსგავსი, კატის კანქვეშა ჰემანგიოსარკომა უფრო ხშირად ამოიჭრება არასრულად, გამოიყოფა ადგილობრივ და უფრო აგრესიული ბიოლოგიური ქცევა აქვს ვიდრე კანის მასებს. ამრიგად, კანქვეშა ჰემანგიოსარკომა შეიძლება უზრუნველყოს უფრო აგრესიული ქირურგიული ამოკვეთა, მულტიმოდალური თერაპია (ქირურგიის, ქიმიოთერაპიის და / ან სხივების კომბინაცია) და უფრო დაცული პროგნოზი, როგორც ძაღლებში, ვისცერული ჰემანგიოსარკომა კატებში იძლევა თერაპიული ჩარევების მიუხედავად, პროგნოზს. ვინაიდან ჰემანგიოსარკომის დამატებითი კატები მკურნალობენ დამხმარე თერაპიით, იმედია ხელმისაწვდომი იქნება მკურნალობის საუკეთესო ვარიანტებისა და კონკრეტული თერაპიის შესახებ უფრო დეტალური ინფორმაცია.

3. არის ეს მემკვიდრეობითი დაავადება?

ჩვენ არ გვაქვს რაიმე კონკრეტული მტკიცებულება, რომ მემკვიდრეობა თამაშობს როლს ძაღლური ჰემანგიოსარკომის უმეტეს შემთხვევაში. ამასთან, ის ფაქტი, რომ დაავადება უფრო მაღალია ზოგიერთ ჯიშში (მაგ. მოკრივეები, დობერმანის პინჩერები, გერმანული ნაგაზი ძაღლები, ოქროსფერი რეტრივერი, ლაბრადორის რეტრივერი, მიმანიშნებელი და შნაუზერი) მიუთითებს იმაზე, რომ გენეტიკა შეიძლება იყოს ერთ – ერთი რამდენიმე ფაქტორი, რომელიც განსაზღვრავს რომელი ძაღლები განიცდიან და რომლებიც ამ დამანგრეველი დაავადებისგან თავისუფალნი რჩებიან.

დოქტორი ჯენიფერ კოუტსი